رویکرد انسانگرایی

در رویکرد انسانگرایی، به جای تاکید بر تقویت و تنبیه به عنوان منبع اصلی انگیزش، به توانایی دانشآموزان برای رشد شخصی، آزادی و انتخاب هدفهای زندگی، و ویژگیهای مثبت (مانند حساس بودن نسبت به دیگران) تاکید میشود (سانتراک، 2004، ؛ سیف، 1386).

بنابراین، از دیدگاه روانشناسان انسانگرا، برای ایجاد انگیزش باید احساس شایستگی، خودمختاری و عزت نفس را در افراد افزایش داد (و ولفونک، 2004، ؛ سیف، 1386).

یکی از مهمترین نظریه پردازان انسانگرا، آبراهام مازلو (1970)، انگیزش را با توجه به نیازها توضیح داده است (مازلو[1]، 1970 ؛ سیف، 1386).

نیازهای انسان را به صورت سلسله مراتبی مطابق به شکل طبقهبندی کرده است.