گردشگری مجازی، فرصتای زیادی رو در اختیار عاشقان جهانگردی در سراسر جهان قرار داده تا با به کار گیری ظرفیتایی که فناوری اطلاعات و ارتباطات واسه سفر و تفریح بوجود آورده، بتونن مقصدای بکر و کم تر شناخته شده جهان رو بازدید کنن. علاوه بر این، گردشگری مجازی، فرصت رایگان سواری، رایگان سفر کردن و جذاب سفر کردن رو هم در اختیار مخاطبانش گذاشته تا لذت گردش و تفریح در دهکده جهانی رو بیشتر احساس کنن.
(علامت رایگان سوارا واسه رایگان سواری در شهرای جور واجور جهان)
ما در دنیایی هستیم که فقط در سایت مشاوره آنلاین رایگان تریپ ادوایزر، بیشتر از ۱۶۰ میلیون پیشنهاد به وسیله ۹۰ میلیون جهانگرد از سراسر دنیا واسه گردش آسون و باحال ارائه شده و بیشتر از ۱۰ میلیون میزبان مهمون نواز، آماده میزبانی رایگان از شما در اقصی نقاط جهان هستن. دنیای کوچ سرفینگا، دنیای جالبیست که یه دهه از بروز اون میگذره و موقعیتای بسیاری در سفر ارزون و راحت رو در اختیار ده ها میلیون کاربر عضو قرار داده.
دنیای رزرواسیون آنلاین در کنار اپای سفر این موقعیت رو جفت و جور می کنه تا قبل از سفر، همه مقدمات رو در مقصد آماده کنیم و با دید و درک عالی، برنامه خود رو طراحی کنیم.
موقعیتی که فناوری اطلاعات در گردشگری به ما در قرن بیست و یه داده، یکی از رویایی ترین لحظات سبک زندگی بشر امروزی رو به وجود آورده که واسه آدم قرون قبلی، تنها یه رویای شیرین دست نیافتنی بود.
شما الان واسه گردش به هر نقطه ای از کره زمین، کار سختی در پیش ندارین. اگه مشکل روادید رو حل کنین، بقیه امور ساده و آسونه. به این نکته توجه کنین که سفر ماجراجویانه و لذت بخش، اگه گردشگری لوکس نباشین، خیلی هم گران نیس و با پول کم، میشه حتی ۵ قاره رو زیر پا گذاشت و البته این یه شعار نیس و خیلیا در شرق و غرب عالم با کم ترین پول، ده ها کشور رو گذروندن. با دوچرخه، با موتور سیکلت، با پای پیاده و حتی با رایگان سواری و حتی با «کوچ سرفینگ» بازی.
(تجربه رایگان سواری از عهد قدیم تا عصر جدید)
همه اینا، نشونه هاییه که مشخص می کنه، گردشگری در دنیای امروز، بیشتر از پول، بیشتر از اطلاعات، نیازمند عزم و نگاه برنامه ریزی شده بوده تا لذتا و تجاربی به گردشگر بده که واسه میلیونا آدم، فقط در کتابا و داستانا، تجربه شده.
فردی که با دوچرخه از استکهلم به چین میره و یا کسی که با موتور سیکلت از ژنو سویس به سمت قاهره میره، اینا آدمایی هستن که عشق سفرند و از دنیای فناوری اطلاعات و ارتباطات خوب استفاده می کنن.
(تصویر رایگان سواری و ایرانگردی دونده سوئدی در نوار شمالی ایران)
همین چند سال پیش بود که کریستینا پالتن، دونده صاحب نام سوئدی ۴۰ ساله، به تهران اومد و ۱۲۰۰ کیلومتر نوار شمالی کشور رو دوید. اون قبل از این، به نقاط جور واجور اروپا و آسیا رفته بود و فواصل زیادی رو با دویدن طی کرده بود و صدها شهر جهان رو در چند سال دیدن کرد و با سبک زندگی مردمون جور واجور آشنا شد.
فقط در سفر ۶۰ روزه به ایران، با استقبال گسترده مردمی که اونو با سه چرخه اش می دیدن، مواجه گشت و از سفر به کشورمون، به عنوان به یاد موندنی ترین سفر چند سال اخیرش نام برد. اونو از راه این لینک دنبال کنین.
(رایگان سواری با موتور سوار جهانگرد دیوید کرتز)
دیوید کرتز، جوون سویسی تازه فارغ التحصیل رشته بازرگانی سوییس، در سال ۱۳۹۳ با یه موتور سیکلت، از ژنو سوییس راهی تهران شد تا به شهرای جور واجور کشور بره و با دوستائی که قبلا از راه سایتای گردشگری مانند کوچ سرفینگ آشنا شده بود، دیدار کنه.
پرتالی که ایشون واسه اطلاع رسانی سفر خود تدارک دیده بود، با استقبال گسترده میزبانان این جوون سوییسی جهانگرد مواجه شد و الان می تونین در سایت twine.bike ان رو دنبال کنین. ایشون ظرف چند سال گذشته، بیشتر از ۱۰ هزار کیلومتر رو با موتور سیکلتش طی کرد و پول زیادی هم پرداخت نکرد. چون که مرتبا پیش افراد جور واجور که میزبانای رایگان بودن به اصطلاح host شد و تنها بنزین و هزینه های مصرفی طول سفر، از جیب ایشون پرداخت گردید.
(تصویر سایت دیوید کرتز)
راهی که این جهانگرد سوییسی واسه سفر پر ماجرایش انتخاب کرد، اگه شما بخواین با روشای عادی جهانگردی طی کنین، شاید بیشتر از ۱۰۰ هزار دلار خرج رقم بزنه، در حالی که ایشون با چند هزار دلار، تونست هزاران عکس از ده ها کشور و صدا شهری که در طول چند سال گذشته طی کرده، برداشت کنه.
دیوید کرتز در طول سفر پر ماجرایش، با بیشتر از ۴۰۰ نفر از ۵۰ کشور دنیا دوست شد و با اونا یه مدت هم زندگی کرد.
تجربه زندگی خاصی که هیچ وقت از راه روشای سنتی گردشگری بدست نمیاد.
شاید یکی از دلایل افزایش محبوبیت آدمایی چون دیوید کرتز و کریستینا پالتن در میدون گردشگری و رایگان سفر کردن، به کار گیری ظرفیتای فناوری اطلاعات و ارتباطات واسه اطلاع رسانی مصور و ویدئویی سفر خود باشه که مخاطبان زیادی رو به سمت و طرف اونا میکشونه.
(کافه ایشون، امروزه تهران گردی رو با کافی شاپ سیار در اختیار شهروندان پایتخت قرار دادن)
گردشگری، فقط به بیرون مرز کشور و هزینه کردن در رابطه نمی شه.
میشه گردش کرد و حتی درآمد زایی کرد.
حتی رایگان سواری کرد و درآمد به دست آورد. روشی که کافه ایشون (Way Coffee)، کافی شاپ سیار تهران ظرف چند ماه گذشته در دستور کار قرار داده، مثال خوبی واسه گردشگری شهری و درآمد زایی فرصت آفرینه. زوج جوون تهرانی که تازه از دانشگاه علم اموخته شدن، با خرید یه فولکس واگن آبی رنگ نوستالژیک، دستگاه های کافی شاپ رو روی خودروی خود نصب کردن و هم چون روشی که در اروپا از ۴ دهه پیش دیده می شد، به گردش در نقاط جور واجور شهر مشغول شدن.
دنیای جادویی اینستاگرام هم به کمک انا اومده و اونا هر شب، برنامه سفر فردا عصر خود رو از راه کانال تلگرام و صفحه اختصاصی در اینستاگرام اطلاع رسانی می کنن تا مخاطباشون که حالا به بیشتر از ۴۵ هزار دنبال کننده رسیده، از برنامه سفرشون در نقاط جور واجور پایتخت آگاه شن.
مثلا اونا جمعه شب می گن که شنبه عصر در فلان نقطه تهران هستن و کاربرانی که در نزدیکی اون نقطه سکونت دارن، واسه گرفتن عکس و به کار گیری شیرینیا و نوشیدنیای خونگی که این زوج جوون تدارک دیده ان، به اون نقطه می رن و سلفی می گیرن و لحظات خوبی رو تجربه می کنن. خلاقیت گردشگری شهری این زوج جوون، نمونه خوبی واسه فرصت آفرینی گردشگری از راه فناوری اطلاعاته که واسه خیلیا می تونه درس آموز و فرصت ساز باشه. تجربه کافی شاپ سیار، گردشگری رایگان شهری رو به دنبال داره و خیلیا رو از پاساژ نوردی به گردشگری شهری تشویق می کنه.
با این مقدمه، خوبه کمی درباره دنیای کوچ سرفینگا و رایگان سوارا بگیم.
دنیای باحال کوچ سرفینگا
دنیای کوچ سرفینگا، دنیای جالبیست. جایی که شما می تونین از راه سایت couchsurfing.com، با میلیونا میزبان مهمون نواز آشنا شید که در ۲۰۰ هزار شهر دنیا، آماده میزبانی رایگان شمان. حتی واسه یه شب، حتی واسه اقامت تو یه کاناپه زیر شیروانی. . . . حتی واسه چند ساعت خوابیدن راحت و حتی واسه صرف غذایی دوستانه با یه شهروند در شهر خاص مورد نظر شما. با عضویت رایگان در این سایت، می تونین میزبانای رایگان رو شناسایی کرده و حتی در برنامه های متنوعی که کوچ سرف بازه ها تدارک دیده ان، شرکت کنین.
couchsurfing.com رو باید در واقع، مفهومی بیشتر از آشنایی با میزبانای رایگان در سراسر دنیا دونست. در این شبکه اجتماعی سفر و تفریح، میشه با افراد جور واجور آشنا شد و درباره تجربه های سفر و گردش با اونا به مشورت پرداخت و اگه حتی میزبان رایگان نیستن، از تجربه های بکر اونا در سفر به شهرشون استفاده کرد.
در واقع، تالارهای گفتگوی زیادی در مورد‌های جور واجور از راهنمای گردشگری شهرهای جور واجور گرفته تا اطلاعات لازم واسه خرید دوچرخه در این وب‌سایت شکل گرفته‌ان. این تالارهای گفتگو بیشتر به‌وسیله داوطلبانی که به ammbasador معروفیت گرفته‌ان اداره میشن. همین روش رو در سایت Internations.org هم میبینیم. گروه‌های موجود در این شبکه اجتماعی هم بیشتر برنامه‌ها و جلسه‌های غیر رسمی مربوط به گردشگری برگزار می‌کنن. حتی اگه قصد سفر ندارین در این شبکه دوستان جهانگرد خوبی پیدا می کنین.
(اپلیکیشن مایلای که فرصتی واسه گپ زدن با کسانیست که در فرودگاه ها منتظر پرواز هستن و هم راه شمان)
الان با دنیای اپلیکیشنا، میشه کارای جالبی انجام داد. اپیلکیشنی مانند Milehi (نسخه iOS / نسخه اندروید) به شما این امکان رو میده حتی در فرودگاه، وقتی منتظر پرواز هستین، دوست و هم صحبت پیدا کنین و غم ایام نخورین و وقت به پوچی نگذارنید . . .
اپای سفر، بخشی جدانشدنی از دنیای رنگارنگ و جذاب سفر در عصر دهکده جهانیه که صدها میلیون طرفدار در سراسر جهان دارن و ظرفیتی ممتاز واسه رونق اقتصاد صنعت گردشگری در روزگار الان هستن.
به هر حال اگه به دنبال رایگان یا ارزون گردش کردن هستین و یا می خواین با دوستان زیادی آشنا شید، با عضویت در این سایت ها، فرصتای بسیاری واسه شما جفت و جور می شه که مهم هستن. کسایی که می خوان به هر نقطه دنیا برن، می تونن عین لونلی پلنت، در این سایتا آگهی کرده و بقیه از سفر اونا باخبر شده و فرصتای میزبانی رو براشون جفت و جور کنن.
کوچ سرفینگ، روز به روز بر تعداد کاربرانش اضافه می شه و ظرفیت خوب و جذابی در میدون گردشگری مجازی هستش که در ایران هم طرفداران بسیاری داره.
دنیای عجیب رایگان سوارا
(این علامت دست نشون میده که گردشگر، رایگان سواره و حاضر به پرداخت پول نیس)
دنیای رایگان سوارا یا هیچ هایکینگا هم، مثل دنیای کوچ سرفینگا و لونلی پلنتیا و تریپ اداویزریا، دنیای جالبی هستش.
رایگان سوارا، آدمایی هستن که واسه حمل و نقل خود در شهرای جور واجور جهان، دوست ندارن پولی پرداخت کنن و فلسفه کاریشون اینه که با دوستی با راننده ها و هم صحبتی با اونا، مسافتی رو طی کرده و پولی پرداخت نکنن.
شاید فکر کنین همچین چیزی ممکن نباشه، اما در واقع در روزگار امروز، میلیونا نفر به صورت رایگان سواری، صدا هزار کیلومتر رو در گوشه های جور واجور نقاط جهان طی کرده و با این روش، نه فقط صرفه جویی در هزینه های خود کرده، بلکه ۵ قاره جهان رو هم بعضی وقتا دیده ان.
هیچ هایکینگ (hitchhiking) رو سوار شدن بر خودرو، کامیون عبوری یا اتوبوس به قصد سفر رایگان تفسیر کردن. در واقع، رایگان سواری، یه جور مسافرت کوتاه مدت یا بلند مدتیست که مسافر به قصد سفر، در کنار جاده یا خیابانی وای میسته و انگشت شست یا اشاره رو بلند کرده و به راننده های عبوری میگه که می خواد سوار شه.
(رانندگانی که علاقمند به سوار کردن این افراد هستن، توقف کرده و اونا رو تا مقصد مورد نظر همراهی می کنن.)
البته باید توجه کرد که در بعضی از کشورای دنیا و حتی در بعضی از جاده ها، به خاطر خطراتی که ممکنه رایگان سواری به دنبال داشته باشه، این کار ممنوعه و تابلوی ممنوع بودن اونم نصب شده که در تصویر زیر این رو مشاهده می کنین.
(تصویر تابلوی رایگان سواری ممنوع در جاده هایی با عرض کم در آمریکا)
همونجوریکه گفتیم، به دلیل خطراتی که توقف یهویی خودروا در جاده ها و خیابونای کم عرض واسه دیگه خودروهای عبوری بوجود میاره، رایگان سواری ممنوعه. اما این روش همیشه مخاطبان خود رو داره.
پس در بعضی موارد اگه گردشگری درخواست اینجور سفری رو داشته باشه ممکنه جریمه شه.
با وجود اینکه در خیلی از کشورها هیچ هایکینگ شناخته شده حساب می شه اما در ایران هنوز این مدل سفر کردن جا نیافتاده.
پس ممکنه در جاده آدمایی بخوان اینجور گردشگرانی رو سوار کنن اما قصد رانندگان کمک به اوناس وگرنه بیشتر رانندگان جاده‌ها در ایران از وجود اینجور سفرهایی بی‌اطلاع هستن. با این حال اگه اونا ببینن که گردشگران خارجی به دنبال خودرویی واسه مسافرت میشن حتما کمک شون می کنن.
این وسط بعضی از اونا ملاحظات خطر سوار کردن ناشناس‌ها در جاده رو هم می کنن و از همراهی افراد در بین راه به خصوص جاده های خطرناک حذر می کنن. یکی از روشای نانوشته اما عادی در رایگان سواری، در اختیار داشتن کوله پشتیه. کوله پشتی نشون میده که شما backpacker هستین و اصطلاحا، گردشگر خودمونی و جهانگرد.
(تجریه hitchhiking مربوط به backpackerا در نیوزلند)
دنیای بک پکرا، دنیای جالبیست و باشگاه و هاستلای زیادی در سراسر جهان دارن. اونا، بخشی از جامعه رایگان سوارا رو تشکیل میدن که علاقمند به جهانگردی کم هزینه (low budget tourism) هستن و بخاطر این، اگه با کوله پشتی رایگان سواری کنین، ضریب موفقیت شما بیشتر می شه.
بعضیا می گن که هیچ هایکینگ در اروپا کار عجیبی نیس.
جوانان اروپایی تابستون که درس و زندگی تعطیل میشه، شال و کلاه می‌کنن و با یه اسکیت و یه کوله‌پشتی بدون هیچ هزینه‌ای شروع می‌کنن به اروپا گردی. پول هیچ چیزی نمی دن. حتی غذا رو هم در کمپایی جفت و جور می کنن که در جاده ها هست و حتی در کلیساا و مراکز مذهبی و خیریه به خوردن غذا می پردازن و دوستان زیادی هم پیدا می کنن.
به نظر می رسه حالا با اینکه این نوع سفر کردن در ایران نامعلوم س اما هستن بعضی از ایرانیان که به کشورای دیگه به صورت هیچ هایک سفر می‌کنن و البته باید در نظر داشته باشین که گردشگران خارجی زیادی هم که به ایران سفر می کنن و تنها هم به سفر می پردازن، از راه رایگان سواری بهره مند می شن.
تجربه های یه رایگان سوار
(تصویری از رایگان سواریای حسین عبداللهی درسراسر جهان)
در ایران، رایگان سواری چند سالیست که خیلی پر رونق شده و در سایتایی که در این گزارش اشاره کردیم، افراد با همدیگه واسه سفرهای تکی و گروهی با هدف رایگان سواری، برنامه های زیادی ترتیب میدن.
یکی از رایگان سوارای مطرح جوون کشورمون رو میشه حسین عبداللهی دونست.
اون از سایتایی مانند باشگاه مهمون وازی و باشگاه میزبانای رایگان استفاده می کنه و حدود ۶۰ کشور رو در ۵ قاره دنیا مشاهده کرده. حتی ایشون نه فقط به رایگان سواری علاقمنده، بلکه به پیاده روی هم علاقه داره و انگار قبلا، تهران تا سنت پتربورگ روسیه رو که چند هزار کیلومتر فاصله داره رو با رایگان سواری و پیاده روی طی کرده و حالا از سفر رایگان سواری تهران-پکن خبر میده. خبری که به نظر می رسه بزودی اونو عملی کنه.
ایشون درباره تجربه های رایگان سواریش در سراسر جهان در وبلاگش میگه:
شاید یکی از کسایی که از امتیازات اینجور سیستمی بی انتها بهره مند شده باشه خود من باشم. بارها از محلای اقامت رایگان میزبانانی در کشورای جور واجور چه در چارچوب و چه در خارج چارچوب اینجور سیستمهایی استفاده کردم، فرصت رد و بدل کردن تجربیات سفر و البته دونسته ها و نادانستهای زندگیم رو پیدا کردم و چه شبا و روزهایی که با میزبانان خودم (و البته بعضی وقتا میهمانان) ساعتا و ساعتا در مورد تموم موضوعاتی که در ذهنمون بود حرف زدیم و چه استدلالایی که واسه هم نکردیم و چه ساده مشکلات اساسی جهان امروز رو حل می کردیم.
یاد خاطراتی به خیر که خارج از ایران و در خونه هاشون بعضی وقتاً برام غذاهای محلی درست می کردن و صد درسته که بعضی وقتا هم من تموم هنر آشپزی ام رو به رخشان می کشیدم و براشون غذای ایرونی درست می کردم.
ساعتا با این ناشناس گان نا آشنا گفتیم و خندیدیم، پرسیدیم و دونستیم و یاد گرفتیم، بدون هیچ تعصبی، بدون هیچ توهین و بی احترامی، بدون هیچ قید و بندی و البته بدون هیچ هزینه ای…
شاید اوایل باورش واسه خودمم سخت بود، وقتی شور و هیجان و اشتیاق یه میزبان رو تو یه شهر و دیار غریب که هیچ نسبتی هم بین من و اون نبود و فقطً روح بلند و کنجکاوش ایشون رو به طرف من کشوند می دیدم تعجب می کردم. کسایی که بعضی وقتاً جوری در این راه مصمم بودن و به آدمای دیگه اعتماد داشتن که کل خونه و امکاناتشان رو در اختیار من قرار می دادن و از این جهت واقعا قابل تقدیر بودن.
اون درباره تجربه رایگان سواری در استرالیا میگه:
اگه بخوایم یه تعریف از واژه Hitchhiking داشته باشیم می تونیم اینطور مطرحش کنیم: “درخواست مستقیم از بقیه که معمولا هم ناشناس هستن واسه طی مسافتای کوتاه یا بلند بین شهرهاا یا مناطق با اتومبیل یا وسیله نقلیه اونا بدون پرداخت هیچ پولی که معمولا در مناطق جور واجور با ژست خاص مسافر همراه س که معمولترین اون ایستادن در کنار جاده با کوله پشتی و اشاره به جلو با انگشت شست حساب می شه”
(تصویری از تجربه های رایگان سواری جور واجور حسین عبداللهی )
هرچند که این اصطلاح و این چگونگی جابه جا شدن در سفر در ایران و خیلی از کشورای آسیایی تعریف روشنی نداره ولی در اروپا و آمریکا و استرالیا به طور کامل جا افتاده و تعریف شده هست.
چیزی که اولین بار با دوستان بک پکری خودم در استرالیا تجربه کردم و بعدا هم بعضی وقتا در سفرهایم تکرارش کردم هرچند که اینجور تجربه ای واسه من خیلی زیاد نبوده ولی اونقدر جذابیت داشته که حیفم اومد اینجا به عنوان یکی از راه های ارزون گردی و متفاوت سفر کردن توضیحش ندم.
(تصویری از حسین عبداللهی در چین: کوهستان هواشان بیشتر از ساعتی شهر “شیان” رو که دور میشم به محدوده کوهستانی می رسم که هم تقدس داره و هم زیباست با نام “هواشان”، مجموعه بی نظیر از پنج قله به هم تکیه داده زیبا. در کنار ترمینال اتوبوسا، هاستلی پیدا می کنم و کوله پشتی ام رو به پیرزن خنده روی صاحب هاستل می سپارم و این تنها کوله کوچکمه که به همراه کمی آب و غذا و کیسه خواب، همسفرم می شه)
خیلی از توریستای جوون و کم بضاعت واسه کم کردن هزینه های سفرشون و البته اضافه کردن هیجانش دست به کارای عجیب و غریبی می زنن که یکی از اونا هیچ هایکینگ است.
یعنی تلاش می کنن واسه هزینه های جابجایی شون بین شهرها پولی پرداخت نکنن. به خاطر همین کوله پشتی به پشت سر در جاده ای که به مقصدشان می رسه وای میستن و با انگشت شست خود جهت مسیرشون رو نشون میدن.
این وسط وسایل نقلیه ای که در حال گذر از اون مسیره شاید بسته به شرایط واسه اش باحال باشه که به این مسافران یا توریستا کمک کنه و همه یا بخشی از راه رو جابه جاشون کنه که در خیلی از موارد نفع دو طرفه ای هم داره مخصوصا که اگه از دو کشور و فرهنگ جور واجور باشن و کلی حرف واسه زدن داشته باشن.
(تصویر صفحه اینستاگرام یکی از رایگان سوارای حرفه ای ایران)
حال بعضی از این مسافران پا رو بالاتر می ذارن و بدون برنامه جابه جا می شن.. یعنی اولین ماشینی که ترمز بزنه رو سوار شده و مقصدشان می شه مقصد اون وسیله نقلیه یا یعنی خودشون رو به جاده می سپارند. واقعا بعضی وقتا نمی شه هیجان اش رو گفت بسته به بلندی روحت داره و اینکه جاده چی رو واسه ات انتخاب کرده باشه.
حسین آقای رایگان سوار، این روزا در اینستاگرام فعاله و تجربه های رایگان سواری خود رو در اختیار مخاطبانش قرار میده. ایشون بیشتر از ۱۵ هزار دنبال کننده داره و می تونین این رایگان سوار رو در این نشانی دنبال کنین.